Megan & Justin

Rozdział 22: 

-Megan to ty ?-usłyszałam głos mamy na wejściu.
-Tak-odpowiedziałam po czym usiadłam obok niej na kanapie.
-Poznaje tę minę, opowiadaj co się stało-powiedziała i w  tej chwili w salonie znalazła się ciocia. Usiadła przy nas, a ja wiedziałam, że muszę im powiedzieć.
-Justin mnie nigdy nie zdradził-powiedziałam po chwili ciszy.
-Jak to ?-zapytała ciocia nie wiedząc o co mi chodzi.
-Dziś w klubie słyszałam rozmowę Miley z koleżankami. Wrobiły nas w całą tą historię żeby nas skłócić.
-Co za dziwka !-krzyknęła wściekła ciocia.
-I co ja mam teraz zrobić ?-zapytałam bezradna.
-Porozmawiaj z nim. Nie ma sensu żebyś znowu uciekła bez słowa. Jutro o 12:00 mamy lot. Wyjaśnijcie sobie wszystko, oboje wciąż się kochacie także to nie ma sensu abyś go zostawiła kolejny raz bez wyjaśnień-powiedziała ciocia, a ja przytaknęłam i przytuliłam ją.


-Jak to wyszła ?!-zapytałem zły patrząc na Jessicę.
-Kazała mi to przekazać, nie wiem dlaczego, nie wiem co się stało-powiedziała. Ja już nic nie odpowiedziałem. Postanowiłem z nią porozmawiać jutro. Nie będę jej już dzisiaj męczył.
Nie mając ochoty dłużej zostać w klubie, wyszedłem z niego i skierowałem się do domu. Całą drogę o niej myślałem. Stała się tak bardzo pociągająca i piękna. Jest niesamowita.


Rano obudziłam się bardzo wcześnie, ponieważ już o 07:00 chodziłam po domu. Wzięłam prysznic, zjadłam śniadanie i tak zleciał czas do 08:30. Usiadłam przed TV i oglądałam telewizję. Leciał jakiś program plotkarski i mówili o Justinie, że staje się coraz bardziej popularny. Uśmiechnęłam się na widok urywka filmiku na którym śpiewał.
Wysłałam do Jessici sms'a aby podała mi nr do Justina. Chciałam się z nim spotkać w parku. Już po chwili mi go wysłała, a ja zestresowana zadzwoniłam. Czułam jak moje serce przyśpieszyło.
-Halo ?-usłyszałam jego zaspany głos.
-Dzień dobry Justin-zaśmiałam się.
-Megan ? Naprawdę Ty do mnie dzwonisz ? Wszystkich bym się spodziewał, ale nie ciebie-odpowiedział, a ja poczułam ukłucie w sercu.
-Możemy się spotkać za 30 minut ?-zapytałam.
-Jasne, a gdzie ?
-W parku, tam gdzie się spotkaliśmy-odpowiedziałam i zakończyłam rozmowę żegnając się.

Poprawiłam jeszcze makijaż i wyszłam z domu kierując się na umówione miejsce. Bardzo szybko się tam znalazłam. Usiadłam na ławce czekając na niego, a już po chwili przyszedł. Był idealny.
-Hej-powiedziałam posyłając mu uśmiech.
-Hej Meg, co się stało ?-zapytał, a ja nie wiedziałam co mam powiedzieć.
-Wczoraj wyszłam z klubu, bo poznałam prawdę. Słyszałam rozmowę Miley z koleżankami o tym jak nas wrobiły w tą całą scenkę z tobą w jej łózku i zdradą-powiedziałam spuszczając wzrok.
-Wiesz dobrze, że nigdy bym ci tego nie zrobił. Cieszę się, że w końcu się dowiedziałaś prawdy-powiedział, a ja czułam jego wzrok na sobie.
-Przepraszam cię, że ci nie uwierzyłam.
-Rozumiem cię i nie mam ci tego za złe. Już ci dawno wybaczyłem-odpowiedział, a ja na niego spojrzałam. Patrzyliśmy sobie w oczy przez długi czas.
-Megan, ja cię nadal kocham i nigdy nie przestałem-wyszeptał to zbliżając się do mnie. Jednak wiedziałam, że muszę mu jak najszybciej powiedzieć najważniejszą rzecz.
-O 12:00 mam lot do Nowego Jorku-powiedziałam niszcząc tą piękną chwilę. Chłopak momentalnie się ode mnie odsunął patrząc na mnie ze łzami w oczach.
-Czyli to tam uciekłaś ?
-Tak, poleciałam do cioci, ponieważ tutaj stawał się ze mnie wrak człowieka. Nie potrafiłam sobie z tym wszystkim poradzić-odpowiedziałam, a Justin uklęknął przede mną i chwycił moje dłonie.
-Błagam cię Megan z całego serca nie opuszczaj mnie kolejny raz-powiedział, a z moich oczy poleciały łzy.
-Justin, musisz mnie zrozumieć. Tam zaczęłam moje nowe życie, tam mam pracę, mieszkanie. Modeling jest dla mnie bardzo ważny i chcę wykorzystać swoją szansę póki mogę. Ty zacząłeś karierę, masz 19 lat i na pewno wiele razy będziesz w Nowym Jorku więc będziemy się spotykać. Musisz mnie zrozumieć-powiedziałam patrząc głęboko w jego oczy.
-Czyli to już zdecydowane ?-zapytał.
-Tęsknię za tobą, ale muszę tam wrócić-odpowiedziałam i wstałam. Justin  spojrzał na mnie, a ja nie wiedząc co zrobić mocno się w niego wtuliłam.
W tej chwili poczułam się bardzo szczęśliwa, poczułam się tak bezpiecznie. Bardzo mi brakowało jego uścisków.
-Zobaczymy się ? Odwiedzisz mnie tam ?-zapytałam pełna nadziei.
-Przysięgam-odpowiedział.
-Muszę już iść. Będę za wami tęsknić. Do zobaczenia-odpowiedziałam i z trudem skierowałam się do wyjścia z parku. Szłam przed siebie z cholerną chęcią powrotu do niego. Odwróciłam się, pomachałam mu i wyszłam z parku rozklejając się jak dziecko.
Kolejny raz musieliśmy się rozstać. Mimo to jak bardzo za sobą tęsknimy. W tej chwili czułam się bardzo źle, mimo, że dopiero się pożegnaliśmy to chciałam do niego wrócić. Niestety życie pokierowało nas inaczej. Zapłakana wróciłam do domu. Muszę być silna i iść do przodu.. Może kiedyś nasze drogi ponownie się złączą, może nie. Mam nadzieję, że nasza historia dopiero się zaczyna i nigdy się nie skończy.. Nie mam co ukrywać, wciąż go cholernie kocham i tego nie zmienię.


Przepraszam, przepraszam, przepraszam.
Ja po prostu nie mam czasu na opowiadanie. Mam taki natłok nauki, że ledwo mam kilka chwil dla siebie. Musicie mnie zrozumieć i okazać cierpliwość. Mam oczywiście nadzieję, ze jeszcze będziecie tu zaglądać i nie zostawicie historii Megan i Justina.
Buziaki <3